Υπάρχει ένα προβληματικό στοιχείο στη διαχείριση της πανδημίας στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν εξηγεί στην κοινή γνώμη πως η υγειονομική κρίση είναι ένα φαινόμενο σε εξέλιξη που προκαλεί συνεχή αναθεώρηση όσων γνωρίζαμε λίγους μήνες πριν. Οταν λοιπόν ο πρωθυπουργός της χώρας διακήρυττε ότι πλέον έχουμε να κάνουμε με μια πανδημία ανεμβολίαστων και πως δεν είναι δυνατόν «να πληρώσουν οι εμβολιασμένοι το μάρμαρο», δεν είχε υπολογίσει τη μετάλλαξη «Ομικρον».
Η χρονοκαθυστέρηση στην αντίληψη του τρόπου με τον οποίο εξελίσσεται η πανδημία υπονομεύει όμως και την αξιοπιστία των μηνυμάτων της. Ποιος αμφισβητίας θα πειστεί τώρα να κάνει το εμβόλιο, όταν βλέπει ότι ακόμη και οι εμβολιασμένοι καλούνται να κάνουν τεστ; Και ποιος σκέφτηκε αρχικά ότι θα ήταν καλή ιδέα να συρρεύσουν κατά χιλιάδες άνθρωποι στα φαρμακεία πριν από το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν και να κάνουν μαζικά rapid tests, τα οποία μάλιστα θα κληθούν να πληρώσουν μόνοι τους;
Στις περισσότερες χώρες της Βόρειας Ευρώπης, όπου υπάρχουν πολύ υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμού (αλλά και μεγαλύτερη διάδοση της «Ομικρον» είναι η αλήθεια), η κινητοποίηση είναι άμεση. Μέτρα που θεσπίζονται πριν από τα Χριστούγεννα, περιορισμοί στις συναθροίσεις και κλείσιμο χώρων στους οποίους συγκεντρώνονται πολλοί άνθρωποι. Στην Ολλανδία επιβλήθηκε lockdown από το περασμένο Σαββατοκύριακο, στη Γερμανία ο μέγιστος αριθμός οικογενειακών συγκεντρώσεων είναι δέκα, στις ΗΠΑ «πάγωσε» το πρωτάθλημα χόκεϊ και στη Σκωτία απαγορεύονται από αυτήν την Κυριακή οι θεατές στα γήπεδα. Αντίθετα στη χώρα μας μετατίθενται όλα για την Πρωτοχρονιά ή και μετά, ενώ η νέα μετάλλαξη έχει αναπτύξει ιλιγγιώδεις ταχύτητες και ακόμη δεν είναι βέβαιο ότι η νόσηση είναι λιγότερο σοβαρή σε σχέση με τη «Δέλτα».
Γρήγορα αντανακλαστικά, διαρκής αναθεώρηση των δεδομένων, επιστημονική εξήγηση όσων γνωρίζουμε για να κατανοούν οι πολίτες τις αποφάσεις που λαμβάνονται. Αυτό είναι το τρίπτυχο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πρωτόγνωρης αυτής πρόκλησης, όχι μόνο για μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα αλλά για ολόκληρο τον πλανήτη. Η αποστολή δεν είναι εύκολη. Πλέον όμως ξέρουμε τι πρέπει να αποφεύγεται: η πολυγλωσσία πολιτικών και ειδικών, οι βεβαιότητες που εκφέρονται με στόμφο για να διαψευστούν κάποιες εβδομάδες αργότερα, η απόκλιση στα μηνύματα και στους στόχους, η διαρροή μέτρων στον Τύπο που δεν πρόκειται τελικά να θεσπιστούν.